Morfologia krwi - wskazania, przygotowanie i wynik badania. Morfologia pozwala na ocenę (ilościową i jakościową) składników krwi obwodowej człowieka. Jest wykorzystywana w celach diagnostycznych, pozwala obrazować ogólny stan organizmu. Morfologia to tanie badanie, które ma szerokie zastosowowanie. Spis treści: Badania krwi - bilirubina (WIDEO) Stężenie bilirubiny we krwi Bilirubina jest końco. Bilirubina całkowita - przebieg, normy, hiperbilirubinemia. Bilirubina całkowita to produkt metabolizmu hemu, Diagnostyka cukrzycy. Cukrzyca jest chorobą, która często rozwija się w Leukocyty, czyli inaczej krwinki białe, to elementy krwi, które odpowiadają za reakcje odpornościowe. Innymi słowy: chronią organizm przed infekcjami wirusowymi i bakteryjnymi. Można zatem domyśleć się, że ich obecność w moczu najprawdopodobniej świadczy o infekcji. Wykryta podczas ogólnego badania moczu obecność leukocytów Kiedy wartości bilirubiny we krwi dziecka są wysokie, często zdarza się, że zarówno skóra, jak i błony śluzowe nabierają takiego zabarwienia. O tym dzisiaj mówimy, o bilirubinie u niemowląt io tym, jakie niebezpieczeństwa wiążą się z wysokimi wartościami. Wysoka prolaktyna a tycie. Istnieje związek pomiędzy wysoką prolaktyną a niekontrolowanym przyrostem masy ciała. Przede wszystkim bardzo szybki (nawet w ciągu kilku dni) wzrost wagi może wynikać z tego, że nadmiar poziomu prolaktyny sprzyja zatrzymywaniu wody w organizmie. Vay Nhanh Fast Money. Bilirubina jest barwnikiem żółciowym, występującym w organizmie w formie bilirubiny pośredniej i bezpośredniej. Podwyższaona bilirubina całkowita może być związana z wieloma różnymi problemami, inne są jednak przyczyny hiperbilirubinemii u noworodków, a inne u starszych dzieci i dorosłych pacjentów. Jaki poziom bilirubiny we krwi powinien wzbudzać niepokój i co prowadzi do zwiększonej ilości bilirubiny we krwi? Do jednych z częściej wykonywanych badań laboratoryjnych należy oznaczanie stężenia bilirubiny. Parametr ten wykorzystywany jest do wielu celów – na podstawie wartości bilirubiny można chociażby wysuwać podejrzenie schorzeń wątroby czy pęcherzyka żółciowego, oznaczanie bilirubiny istotne jest również u noworodków. Bilirubina – co to jest? Nazwa bilirubina wywodzi się od dwóch łacińskich słów: „bilis”, oznaczającego żółć, oraz „ruber”, tłumaczonego jako czerwony. Taki dobór słów nie był przypadkowy – bilirubina jest bowiem barwnikiem żółciowym posiadającym czerwonawo-pomarańczową barwę. Bilirubina w ludzkim organizmie powstaje przede wszystkim na drodze przemian hemoglobiny, czyli czerwonego barwnika obecnego w erytrocytach. Powstająca pierwotnie bilirubina określana jest jako bilirubina wolna (niesprzężona, zwana również pośrednią), która jest nierozpuszczalna w wodzie, może jednak ona przekraczać barierę krew-mózg i dostawać się do struktur układu nerwowego. Bilirubina niesprzężona transportowana jest we krwi w połączeniu z białkami – albuminami – i w takiej właśnie formie trafia ona do wątroby. Blirubina całkowita, bezpośrednia i pośrednia W wątrobie bilirubina wolna podlega licznym przemianom, których efektem jest powstanie bilirubiny związanej (sprzężonej, nazywanej też bezpośrednią). Bilirubina bezpośrednia – odwrotnie niż bilirubina pośrednia – jest rozpuszczalna w wodzie, nie ma ona jednak możliwości przekraczania bariery krew-mózg. Z wątroby bilirubina związana trafia do żółci, a z nią zaś do światła przewodu pokarmowego. W jelicie barwnik żółciowy (z udziałem bakterii) ulega kolejnym przemianom, ostatecznie powstają z bilirubiny produkty, które odpowiedzialne są za brązową barwę kału czy żółtawe zabarwienie moczu. W przypadku bilirubiny pacjenci mogą natknąć się na jeszcze jedno związane z nią, dotychczas niewspomniane, pojęcie. Mowa tutaj o bilirubinie całkowitej, którą stanowi suma bilirubiny wolnej oraz bilirubiny związanej. Jakie są normy bilirubiny? Normy bilirubiny są różne dla pacjentów będących w różnym wieku. W przypadku osób dorosłych za prawidłowe uznaje się następujące wartości: bilirubina całkowita: 0,3-1,2 mg/dl, bilirubina wolna: 0,2-0,8 mg/dl, bilirubina związana: 0,1-0,4 mg/dl. Zdecydowanie inne są normy bilirubiny u noworodków. U najmłodszych pacjentów bilirubina może osiągać nawet wartość 15 mg/dl, nie musi to jednakże wcale oznaczać istnienia u malca jakiejś choroby – taki stan związany jest z opisaną poniżej żółtaczką noworodków. Jak oznacza się poziom bilirubiny? Badanie bilirubiny typowo przeprowadzane jest w pobranej od pacjenta próbce krwi. Zasadniczo nie trzeba czynić specjalnych przygotowań przed takim badaniem, warto jednak zwrócić uwagę na pewne czynniki, które mogą zaburzać wynik pomiaru. Wśród nich wymienia się zbyt długi okres bez posiłku, który prowadzi do wzrostu stężenia bilirubiny we krwi, a także spożycie kofeiny – bezpośrednio przed badaniem bilirubiny kawy lepiej jest nie pić, ponieważ zawarta w niej kofeina może doprowadzić do uzyskania zaniżonego wyniku pomiaru bilirubiny. Oznaczenie poziomu bilirubiny jest jednak możliwe również... bez pobierania krwi. Taką metodę badania bilirubiny wykorzystuje się u noworodków i polega ona na nieinwazyjnym, przezskórnym pomiarze bilirubiny z wykorzystaniem urządzenia nazywanego bilirubinometrem. Bilirubina jest ważnym parametrem w diagnostyce schorzeń u pacjentów z każdej grupy wiekowej, parametr ten jest jednak szczególnie istotny właśnie w przypadku nowo narodzonych dzieci. Bilirubina u noworodków Najprawdopodobniej żadnemu rodzicowi nie jest obcy termin żółtaczka noworodków. Dochodzi do niej z kilku różnych przyczyn – sprzyjają jej zwiększoną ilość czerwonych krwinek u dzieci i ich krótszy czas przeżycia, a także osłabiona zdolność wątroby do wychwytywania bilirubiny oraz jej przekształcania do bilirubiny związanej. Ostatecznie u noworodków – zwykle pomiędzy 2. a 4. dobą ich życia – dochodzi do podwyższenia stężenia bilirubiny we krwi i pojawienia się żółtaczki. Żółtaczka noworodków może być zarówno fizjologiczna, jak i patologiczna. Druga z wymienionych sytuacji wymaga leczenia z tego względu, że nadmierny poziom bilirubiny (w postaci wolnej) może, jak wspominano, przedostawać się do struktur ośrodkowego układu nerwowego i prowadzić do wystąpienia żółtaczki jąder podstawnych. W leczeniu żółtaczki noworodków wykorzystuje się leczenie farmakologiczne, ale i fototerapię (leczenie światłem możliwe jest dzięki temu, że bilirubina jest wrażliwa na światło i jej ekspozycja na nie prowadzi do powstawania postaci bilirubiny łatwiej usuwanych z organizmu). Hiperbilirubinemia – przyczyny podwyższonej bilirubiny Nie tylko u dzieci dochodzić może do wzrostu poziomu bilirubiny – hiperbilirubinemia pojawiać się może u osób będących w dowolnym wieku. Wyróżnia się wiele różnorodnych przyczyn podwyższonego poziomu bilirubiny we krwi, wśród których wymienia się głównie: nadmierny rozpad krwinek czerwonych (związany np. z anemią hemolityczną), niedokrwistości niedoborowe (w przebiegu których tworzenie nowych ciałek krwi może być upośledzone, czego skutkiem bywa powstawanie krwinek o zwiększonej tendencji do rozpadu), upośledzenie wątrobowego wychwytu bilirubiny z krwi (spowodowane np. przyjmowaniem niektórych leków, takich jak część antybiotyków czy hormonalnych preparatów antykoncepcyjnych), zaburzenia przekształcania bilirubiny w wątrobie do postaci związanej (wynikające np. z zespołu Gilberta), znaczne ogólne upośledzenie czynności wątroby (spowodowane np. wirusowym zapaleniem wątroby czy marskością wątroby), niedrożność dróg żółciowych (przyczyną tego problemu może być kamica dróg żółciowych, jak i nawet rak głowy trzustki). Przyczyn hiperbilirubinemii jest wiele, część z nich – jak chociażby nowotwory – mogą nawet stanowić zagrożenie życia pacjenta. Z tego właśnie względu po stwierdzeniu podwyższonego poziomu bilirubiny u pacjentów przeprowadzana jest zwykle dalsza diagnostyka, służąca wykryciu konkretnej przyczyny istniejącego u nich zaburzenia. W tym celu wykonywane są inne badania laboratoryjne (takie jak np. morfologia krwi i wykładniki czynności wątroby) czy badania obrazowe (np. USG jamy brzusznej). Jakie objawy mogą świadczyć o hiperbilirubinemii? Hiperbilirubinemia najprawdopodobniej najbardziej kojarzona jest z żółtaczką. Do zażółcenia powłok skórnych dochodzi wtedy, kiedy poziom bilirubiny we krwi przekroczy około 2 mg/dl. Poza zmienioną barwą skóry, podwyższonemu stężeniu bilirubiny towarzyszyć może znacznego stopnia świąd skóry. Inne objawy, które pojawiają się u pacjentów z hiperbilirubinemią, zależne są od tego, jaka jest przyczyna wystąpienia tego stanu. Przykładowo chorzy z kamicą pęcherzyka żółciowego mogą skarżyć się na dolegliwości bólowe zlokalizowane w okolicy prawego łuku żebrowego (które pojawiać się mogą szczególnie po błędach dietetycznych, takich jak np. spożycie posiłku bogatego w tłuszcze). W przypadku niedokrwistości u pacjentów mogą się z kolei pojawiać stałe uczucie zmęczenia, ospałość czy zaburzenia koncentracji i uwagi. Ze względu na opisane wcześniej możliwe przyczyny hiperbilirubinemii, w przypadku wystąpienia żółtaczki pacjent zdecydowanie powinien pilnie odwiedzić lekarza. Żółtaczka nie zawsze jest groźna – tak bywa w przypadku chociażby w sytuacji, kiedy wynika ona z zespołu Gilberta – objaw ten jednak wymaga przeprowadzenia szerszej diagnostyki, ponieważ może świadczyć nawet o istnieniu zagrażającej życiu pacjenta choroby. O, wyrocznio, mam żółtą plamkę na czole, powiedz mi, co jest! Nie oczekuj cudów po podaniu tak skąpych informacji. Brak info, od kiedy (w sensie, jak długo) są te skoki bilirubiny (BIL), jakie są wyniki badań patomorfologicznych, czy leczysz się na coś, czy masz (lub miałeś) nałogi, jaki tryb życia prowadzisz, czy często poddajesz się wysiłkowi fiz., etc. Dr Teresa nie bez racji wskazała prawdopodobieństwo Syndromu Gilberta. Przy tym schorzeniu często ma się do czynienia z wahaniem BIL i nie ma znaczenia to, że akurat koledzy mają zawsze BIL pow. normy. Rację ma też w tym, że powinieneś zrobić sobie inne dodatkowe badania. Słusznie też zaleciła pić płyny (byle nie alko). Spożywanie płynów przepłukuje nie tylko nerki, ale i wątrobę, a dla tych narządów takie przepłukiwania to czysta przyjemność, taka kąpiel. Wahania poziomu BIL we krwi oznaczają, że wątroba pracuje w kratkę, czyli niezbyt prawidłowo. Możliwych przyczyn tego stanu rzeczy jest tyle, ile masz włosów na głowie (zakładam, że nie jesteś łysy): od przyczyn genetycznych począwszy, poprzez patologię ustroju (bakterie, wirusy), choroby hematologiczne, ch. autoimmunologiczne, ch. nowotworowe, krwiaki śródtkankowe, itd., na zatruciu skończywszy. Jeśli wyeliminujesz wszelkie inne przyczyny, możesz założyć, że masz do czynienia z problemem genetycznym. Syndrom Gilberta, spowodowany mutacją genu UGT1A1 na 2-im chromosomie, to akurat najmniejsze zmartwienie, da się z tym żyć i nie jest groźne, (pod warunkiem, że stężenie BIL nie jest bardzo wysokie). Wspomniałeś o usg. Usg brzucha i ocena wielkości wątroby może być niewystarczająca w diagnostyce. dlatego sugeruję zrobienie prób wątrobowych oraz badanie kału. Tak, piję również w kierunku WZWA, WZWB i WZWC. Słowo "również" oznacza "nie tylko", tzn., że ma być badanie o szerokim spektrum (ALAT, AST, etc.). Wspomniałeś też, że cyklicznie mierzyłeś sobie poziom BIL we krwi co pewien odcinek czasu. Jeśli równolegle do tego nie badałeś glikemii i poziomu urobilinogenu w moczu, to powtórz ten eksperyment z uwzględnieniem tych dwóch ostatnich czynników, o których wspomniałem. Dla pewności badanie krwi możesz rozszerzyć o AFP i DCP (by wykluczyć ewentualny nowotwór). Wreszcie na koniec kwestia, co do której pacjenci rzadko zdobywają się na szczerość. Nałogi i warunki środowiskowe. Czy były problemy z alkoholem - nawet jeśli faktycznie było to pół roku temu, jak dużo był wypijany, czy jesteś lekomanem, czy pijesz napoje energetyzujące lub izotoniki w dużych ilościach, itp. Oprócz tego, jaki masz tryb życia (bardzo intensywny, czy nie, czy dużo wysiłku fiz. czy mało, czy dużo stresu, czy mało itd.) - to wszystko również może mieć wpływ. Na te pytania, jeśli nie chcesz odpowiedzieć lekarzowi przynajmniej sam odpowiedz sobie. Przeanalizuj także, z czym masz na co dzień kontakt (w domu, pracy, itp.), bo możesz np. mieć także zbyt dużo ołowiu w swoim organizmie (i nie mówię tutaj o kulach z pistoletu) - nagromadzenie Pb w organizmie również źle wpływa na stan wątroby. Jak widzisz, spektrum przyczyn jest bardzo szerokie, ale zawsze tak będzie, jak będziesz podawał mało informacji. Im więcej info, tym odpowiedź będzie ściślejsza. Reasumując: kijowa bilirubina = kijowa wątroba Ale to, że wątroba jest kijowa, nie oznacza, że masz się na nią obrazić, czy czuć niechęć do tego narządu, tylko oznacza to, że masz się bardziej zatroszczyć o ten narząd. Tym bardziej, że jest on bardzo ważny. fot. Fotolia Bilirubina całkowita to suma bilirubiny pośredniej i bezpośredniej. Oznaczenie bilirubiny w biochemii krwi pomaga w diagnostyce chorób wątroby i niedokrwistości hemolitycznej, związanej z rozpadem czerwonych krwinek. Jej nadmiar może powodować zażółcenie skóry i białek oczu. Sprawdź, jaka jest norma bilirubiny w surowicy krwi oraz jakie mogą być przyczyny podwyższonej wartości bilirubiny! Bilirubina całkowita - co to takiego? Bilirubina to żółty barwnik wchodzący w hemoglobiny. W momencie rozpadu krwinek czerwonych jest uwalniana i przechodzi do osocza - to tzw. bilirubina pośrednia (wolna). Następnie ta uwolniona bilirubina transportowana jest do wątroby, gdzie ulega przemianom chemicznym, w wyniku których powstaje tzw. bilirubina bezpośrednia (związana). W tej postaci transportowana jest do pęcherzyka żółciowego i wraz żółcią, poprzez przewody żółciowe, wydalana do przewodu pokarmowego. Oznaczone razem bilirubina pośrednia i bezpośrednia dają wartość bilirubiny całkowitej. Stężenie bilirubiny oznacza się podczas wykonywania badań biochemicznych krwi pobranej z żyły łokciowej. Lekarz może zlecić badanie w przypadku podejrzenia problemów z wątrobą. Wykonuje się je również podczas rutynowych badań profilaktycznych. Na badania należy stawić się będąc na czczo. Bilirubina całkowita - norma Prawidłowe stężenie bilirubiny całkowitej to - mg%. Należy jednak pamiętać, że u kobiet w ciąży i noworodków poziom bilirubiny może być podwyższony i jest to naturalne. Skąd się bierze podwyższona bilirubina całkowita? U zdrowej osoby ilość bilirubiny w surowicy krwi jest niewielka. Gdy dochodzi do wzmożonej hemolizy lub zaburzone zostaje prawidłowe funkcjonowanie wątroby, stężenie bilirubiny wzrasta. Przyczyny podwyższonej bilirubiny całkowitej mogą być różne. Nieprawidłowa wartość może być wynikać z wrodzonych wad genetycznych ( jak np. zespół Criglera-Najjara czy zespół Gilberta). Wysoka bilirubina może być wynikiem chorób dróg żółciowych, żółciowej marskości wątroby lub żółtaczki. Podwyższony poziom bilirubiny całkowitej obserwuje się również u osób po zatruciu muchomorem sromotnikowym oraz po zażyciu niektórych leków (np. erytromycyny, stosowanej w leczeniu trądziku i chlamydiozy. O czym świadczy nieprawidłowe stężenie bilirubiny? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Po co nam bilirubina? Bilirubina powstaje w wyniku przemiany hemoglobiny po rozpadzie krwinek czerwonych w układzie siateczkowo-śródbłonkowym, głównie śledziony. Jest to pierwszy etap przemiany hemoglobiny erytrocytów. W ten sposób powstaje tak zwana bilirubina wolna, nazywana także pośrednią, która jest następnie przenoszona w połączeniu z albuminami do wątroby, gdzie przy udziale odpowiedniego enzymu ulega dalszym przemianom. Zostaje połączona z kwasem glukuronowym, w wyniku, czego powstaje bilirubina związana inaczej bezpośrednia. To ta postać bilirubiny jest rozpuszczalna w wodzie. W prawidłowych warunkach tylko niewielka część tej bilirubiny przedostaje się krwi. Ulega niemal w całości wydaleniu z żółcią do przewodu pokarmowego. W jelitach podlega ona dalszym przemianom. Pod wpływem enzymów bakteryjnych powstaje sterbobilinogen, który jest wydalany z kałem. Część ulega przekształceniu do urobilinogenu, który podlega zwrotnemu wchłonięciu do krwi i jest wydalany z moczem. Zobacz też: Jakie badania przesiewowe w raku jelita grubego? Norma bilirubiny W warunkach prawidłowych w surowicy krwi jest niewielka ilość bilirubiny, głównie wolnej, związanej z albuminami i nieprzechodzącej przez filtr kłębuszkowy nerek, a więc niepodlegającej wydzieleniu z moczem. Wartości prawidłowe wynoszą: dla bilirubiny całkowitej 0,3 – 1,2 mg/dl, dla bilirubiny wolnej 0,2 – 0,8 mg/dl, dla bilirubiny związanej 0,1 – 0,4 mg/dl. Co się dzieje, jeśli wartość bilirubiny odbiega od normy? Zwiększone stężenie bilirubiny w surowicy prowadzi do żółtaczki i świadczy o jakimś procesie chorobowym. W zależności od przewagi którejś z postaci bilirubiny dzieli się żółtaczki na hemolityczne, mechaniczne i mieszane. W żółtaczce hemolitycznej jest zwiększona ilość bilirubiny wolnej. Związane jest to z nasilonym rozpadem erytrocytów, z których uwalniania jest hemoglobina, przekształcana do bilirubiny wolnej. A ponieważ wątroba nie nadąża z dalszą obróbką do bilirubiny związanej to wolna jej postać ulega zwiększeniu w surowicy. Przewaga bilirubiny związanej (bezpośredniej) świadczy o wewnątrzwątrobowym lub pozawątrobowym upośledzeniu wydalania tej postaci bilirubiny do przewodu pokarmowego, w wyniku, czego dostaje się ona do krwi. Ta postać żółtaczki określana jest, jako mechaniczna lub miąższowa (w zależności od umiejscowienia przeszkody) i najczęściej podwyższona jest wówczas także bilirubina wolna. Bilirubina bezpośrednia w żółtaczkach mechanicznych ulega wydaleniu z moczem, w wyniku, czego przybiera on ciemną barwę. Z kolei stolec ulega odbarwieniu, ponieważ brak przechodzenia bilirubiny do jelit to brak powstawania sterkobilinogenu, który nadaje kolor próbce kału. Bilirubina jest przydatna w diagnozowaniu chorób hemolitycznych oraz chorób wątroby. Wynik laboratoryjnych oznaczeń bilirubiny należy interpretować łącznie z objawami klinicznymi oraz wynikami innych badań, jak na przykład USG jamy brzusznej. Zobacz też: Kiedy zrobić USG tarczycy? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Bilirubina jest barwnikiem żółciowym, powstającym na skutek przemiany hemu. U zdrowej osoby jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z organizmu. Jej nadmiar świadczy o tym, że wątroba nie pracuje prawidłowo. Sprawdź, jakie są przyczyny oraz objawy podwyższonej bilirubiny w organizmie. Podwyższona bilirubina Bilirubina jest produktem rozpadu krwinek czerwonych, a konkretnie przemiany hemu, będącego składnikiem hemoglobiny. Niewielka ilość bilirubiny powstaje też na skutek rozpadu innych hemoprotein – katalazy i mioglobiny. Bilirubina krążąca we krwi łączy się z albuminą i przedostaje się do wątroby. Tam jest przekształcana i trafia do pęcherzyka żółciowego oraz jelit, skąd jest wydalana z organizmu. Jeśli wątroba nie pracuje prawidłowo, bilirubina nie jest metabolizowana. Badanie stężenia bilirubiny w surowicy krwi jest jednym z podstawowych badań wykonywanych w diagnostyce chorób wątroby. Podwyższona bilirubina we krwi świadczy o toczącym się w wątrobie procesie chorobowym. Podwyższona bilirubina całkowita Jak sprawdzić, czy mamy podwyższoną bilirubinę w organizmie? Wystarczy badanie krwi. Stężenie bilirubiny całkowitej w surowicy krwi powinno wynosić poniżej 1,1 mg/dl, aczkolwiek należy pamiętać, że każde laboratorium może mieć inne wartości referencyjne. W badaniu oznacza się także bilirubinę pośrednią oraz bezpośrednią. Pośrednia to bilirubina pierwotna, powstająca na drodze przemian hemoglobiny, która wraz z albuminami trafia po wątroby. Natomiast bezpośrednia to bilirubina już przekształcona w komórkach wątrobowych pod wpływem urydylo-difosfo-glukuronylotransferazy (UDPG-T). Za normę uznaje się stężenie bilirubiny bezpośredniej wynoszące od 0,1 do 0,3 mg/dl, a pośrednia powinna mieścić się w przedziale 0,2-0,7 mg/dl. Suma bilirubiny pośredniej i bezpośredniej to bilirubina całkowita. Przyczyny podwyższonej bilirubiny Podwyższona bilirubina całkowita, inaczej hiperbilirubinemia, może mieć związek z następującymi chorobami: zapalenie wątroby: - ostre wirusowe zapalenie wątroby, - przewlekłe zapalenie wątroby typu B i C, - alkoholowe zapalenie wątroby, - niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby, marskość wątroby, polekowe uszkodzenie wątroby, zatrucie grzybami, alkoholowe stłuszczenie wątroby, rak wątroby, kamica pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie dróg żółciowych, zwężenie przewodów żółciowych, nowotwory dróg żółciowych lub trzustki, zespół Gilberta, zespół Criglera-Najjara, zespół Dubina i Johnsona, zespół Rotora, choroba Wilsona i inne zaburzenia metaboliczne. Objawy podwyższonej bilirubiny Bilirubina jest barwnikiem żółciowym. Jej nadmiar gromadzi się we krwi, a z czasem przenika do tkanek, co skutkuje zażółceniem powłok skórnych i białek oczu. Podstawowym objawem podwyższonej bilirubiny jest żółtaczka. Co istotne, lekko podwyższona bilirubina może nie dawać żadnych objawów skórnych. Zażółcenie skóry i oczu obserwuje się zwykle u pacjentów ze stężeniem bilirubiny we krwi dwukrotnie przewyższającym normę, czyli wynoszącym 2-2,5 mg/dl. Żółtaczce często towarzyszy świąd skóry. Inne objawy podwyższonej bilirubiny zależą od choroby, która doprowadziła do tego stanu. Przykładowo, jeśli przyczyną hiperbilirubinemii jest marskość wątroby, to oprócz żółtaczki u pacjentów obserwuje się: osłabienie, męczliwość, utratę masy ciała, brak apetytu, stany podgorączkowe, wzdęcia, nudności, bóle w okolicy wątroby, wodobrzusze, zaburzenia krzepnięcia krwi, splenomegalię, zmiany skórne, encefalopatię wątrobową. Lekko podwyższona bilirubina Nadmiar bilirubiny pośredniej, niezwiązanej z albuminami jest toksyczny dla organizmu. Bilirubina niesprzężona może bowiem przenikać przez barierę krew-mózg i doprowadzić do uszkodzenia komórek nerwowych. Zwłaszcza wysokie stężenie bilirubiny pośredniej wymaga natychmiastowego leczenia. Lekko podwyższona bilirubina może być efektem niewłaściwej diety i wymaga obserwacji. Leczenie hiperbilirubinemii powinno być uzależnione od przyczyny, dlatego niezwykle ważna jest kompleksowa diagnostyka. Co bardzo istotne, hiperbilirubinemia może być efektem stosowania niektórych leków, dlatego lekarz powinien przeprowadzić szczegółowy wywiad z pacjentem odnośnie zażywanych środków farmakologicznych. Leczenie choroby pierwotnej obniży za wysokie stężenie bilirubiny we krwi. Wyjątkiem jest zespół Gilberta – rzadkie schorzenie metaboliczne, objawiające się hiperbilirubinemią, które nie wymaga leczenia. Autor: Joanna Woźniak Czytaj też: Ile trwa żółtaczka u noworodka? Objawy, leczenie Poziom bilirubiny u noworodka - normy, interpretacja Jak dawkować witaminę K dla noworodka? Właściwości Bibliografia: Pietrzak A., Czelej D., Pietrzak B., Skórne manifestacje chorób wątroby, Nowa Medycyna 3/2002. Urbańska A., Zaburzenia barwnikowe hiperpigmentacyjne jako problem kosmetyczny, Nowa Medycyna 1/2003. Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.

bardzo wysoka bilirubina we krwi forum